Bandar-bandar di seluruh dunia sedang mengalami perubahan besar dalam keperluan perumahan penduduk seiring kawasan bandar berkembang lebih pesat daripada sebelum ini, populasi meningkat, dan warga tua terus tinggal lebih lama. Menurut data PBB dari tahun 2023, hampir dua pertiga daripada semua manusia akan tinggal di bandar menjelang pertengahan abad ini, yang bermakna perancang bandar mempunyai tugas berat untuk mencipta perumahan yang mampu menampung ramai penduduk tanpa menjadikan kehidupan tidak selesa. Golongan muda hari ini mahukan tempat tinggal yang membolehkan mereka berjalan kaki ke mana-mana sahaja tanpa perlu menghabiskan berjam-jam terperangkap dalam kesesakan lalu lintas, manakala keluarga semakin kecil saiznya, jadi pangsapuri perlu fleksibel dan bukannya mempunyai susun atur tetap. Semua trend ini menunjukkan keperluan terhadap penyelesaian perumahan yang lebih bijak untuk menampung lebih ramai orang dalam ruang yang lebih kecil tanpa membebankan kos, serta mampu menampung pelbagai kumpulan umur yang tinggal bersama secara selesa.
Apabila kita bercakap mengenai perumahan bersepadu, terdapat tiga idea utama yang terlibat di sini. Pertama ialah pencampuran pelbagai peringkat pendapatan supaya orang tidak dipisahkan hanya kerana jumlah pendapatan mereka. Kemudian, terdapat konsep menggabungkan kawasan perumahan dengan kedai dan perkhidmatan tepat di tempat orang tinggal. Dan akhir sekali, merekabentuk komuniti yang benar-benar menggalakkan rakyat berkongsi ruang bersama, bukannya setiap orang terkunci di dalam pangsapuri masing-masing. Pihak Integrasi Sistem Bandar menyebut sesuatu yang menarik dalam laporan mereka pada tahun 2025 — pembangunan seumpama ini bukan sahaja menindih rumah-rumah secara fizikal lagi. Mereka mencipta keseluruhan kawasan perumahan di mana semua perkara saling bersambungan. Ambil contoh bangunan-bangunan dengan kedai di tingkat bawah. Kajian menunjukkan penduduk cenderung kurang menggunakan kenderaan, mungkin mengurangkan perjalanan harian mereka antara suku hingga hampir separuh. Selain itu, kedai-kedai di depan bangunan ini sering menjadi pusat pekerjaan tempatan, yang sangat membantu bagi sesiapa sahaja yang ingin bekerja berdekatan dengan rumah.
Melihat pendekatan Riyadh terhadap perumahan mendedahkan satu trend menarik menjauhi villa-villa besar yang tersebar luas yang mengambil kira-kira 78% daripada ruang perumahan pada tahun 2020. Sebaliknya, fokus kini beralih ke pembinaan ke atas dengan pembangunan bercampur guna. Menurut visi bandaraya 2030, mereka ingin mencipta kawasan padat di sekitar stesen pengangkutan awam di mana semua keperluan rakyat berada dalam jarak berjalan kaki. Taman, sekolah, malah hospital harus berada tidak lebih daripada sepuluh minit perjalanan kaki. Keputusan awal daripada projek-projek baharu ini menunjukkan sesuatu yang cukup mengagumkan — penggunaan tanah sebanyak kira-kira 70% kurang setiap seorang berbanding kawasan pinggir bandar gaya lama. Selain itu, terdapat komitmen untuk memastikan 30% daripada semua unit perumahan adalah mampu milik bagi pendapatan sederhana.
Apabila melibatkan perumahan yang sesuai untuk pelbagai peringkat pendapatan, kejayaan dicapai apabila pihak berkuasa tempatan menggabungkan pelbagai pendekatan. Sebagai contoh dasar zon insklusif yang menghendaki kira-kira 15 hingga 25 peratus unit dalam pembangunan baru mesti menjadi pilihan yang mampun dibeli. Terdapat juga model amanah tanah komuniti di mana tanah dipegang oleh organisasi bukan untung untuk mengekalkan keterjangkauan dalam jangka masa puluhan tahun. Data terkini daripada OECD menunjukkan angka yang agak membimbangkan — kira-kira tujuh daripada sepuluh penduduk bandar di seluruh negara ahli sukar membayar rumah berharga biasa yang berdekatan dengan tempat kerja mereka, menyebabkan jurang nyata antara kawasan perumahan. Bandar-bandar yang proaktif dalam isu ini memberikan ruang tambahan kepada pemaju yang berkomitmen untuk mengekalkan sekurang-kurangnya 30 peratus unit yang boleh diakses oleh keluarga berpendapatan rendah. Mereka juga mempercepatkan kelulusan bagi kompleks yang menggabungkan perumahan mampu milik bersama kemudahan penting seperti fasiliti kesihatan atau institusi pendidikan. Sesetengah bandar malah bekerjasama dengan pertubuhan kebajikan bagi perjanjian tanah khas yang mengelakkan masalah spekulasi harga biasa. Usaha terkoordinasi ini membantu mengekalkan kepelbagaian dalam kawasan perumahan, bukannya membiarkannya berubah menjadi kantong eksklusif kekayaan.
| Model Perumahan | Purata Keberagaman Pendapatan | Pengurangan Masa Perjalanan Ulang Alik | Akses kepada Perkhidmatan Sosial |
|---|---|---|---|
| Subbandar Tradisional | 18% | 0% | Terhad |
| Bandar Bersepadu | 63% | 34% | Di Tapak |
Data daripada Institut Tanah Bandar (2023) menunjukkan bahawa pembangunan bersepadu mengurangkan pemisahan ekonomi sebanyak 3.5 kali lebih berkesan berbanding kumpulan perumahan mampu milik. Dengan memasukkan unit subsidi di dalam zon bercampur guna pada kadar pasaran, bandar-bandar boleh memutuskan kitaran kemiskinan terkumpul sambil meluaskan akses kelas pertengahan kepada pengangkutan awam dan kemudahan.
Kebanyakan pemaju menolak kehendak kebolehmampuan kerana pulangan pelaburan mereka menurun sebanyak kira-kira 17 hingga 22 peratus bagi pembangunan gabungan ini menurut Kajian Pembinaan JLL dari tahun 2024. Untuk menutup jurang ini, bandar-bandar perlu menawarkan pakej insentif tertentu. Potongan cukai berkesan apabila projek mencapai sekurang-kurangnya 25% sasaran perumahan mampu milik. Terdapat juga pilihan pembiayaan kreatif di luar sana. Sesetengah pemaju telah berjaya dengan model silang-subsidi di mana ruang komersial menjana pendapatan tambahan untuk mengimbangi kos. Menyerahkan unit mampu milik terlebih dahulu cenderung membina hubungan yang lebih baik dengan komuniti tempatan juga. Ambil pendekatan Gemeindebau di Vienna sebagai bukti bahawa ia benar-benar berkesan. Kira-kira 60% daripada semua perumahan di sana kekal sebagai perumahan sosial sejak tahun 1920-an berkat dana khas yang dikekalkan melalui sewa daripada penyewa berpendapatan rendah dan sederhana. Bandar Austria ini menunjukkan bagaimana pemaju masih boleh mendapat keuntungan sambil membina kawasan perumahan yang benar-benar inklusif jika mereka fokus kepada perkara yang paling penting bagi penduduk, bukan hanya mengejar keuntungan cepat.
Kawasan bandar menjadi lebih selesa untuk didiami apabila merangkumi ruang hijau yang membolehkan orang ramai mengalami alam semula jadi setiap hari. Kajian daripada Journal of Sustainable Architecture menunjukkan bahawa taman menegak dan bumbung hijau boleh mengurangkan haba sehingga kira-kira 5 darjah Celsius, selain membantu mengawal air hujan dengan lebih baik berbanding kaedah tradisional. Tambahan hijau ini bukan sahaja kelihatan menarik, tetapi kajian menunjukkan ia benar-benar meningkatkan kesejahteraan mental dan memberi komuniti tempat untuk berkumpul dan berinteraksi. Pembangunan perumahan moden kini turut dilengkapi dengan laluan yang ditanami tumbuhan tempatan. Ini tidak sahaja membantu hidupan liar berkembang di peringkat tempatan, tetapi juga mengurangkan penggunaan air untuk penyelenggaraan sebanyak kira-kira empat puluh peratus kurang daripada landskap konvensional.
Apabila membina rumah yang lebih tahan lama dan kosnya lebih rendah, pembinaan di luar tapak sedang mengubah landskap secara besar-besaran. Kilang pra-binaan mengurangkan masa pembinaan kira-kira separuh, malah mungkin lebih, serta menghasilkan sisa bahan yang jauh lebih sedikit. Komponen yang dikeluarkan di kilang ini bersambung dengan begitu baik sehingga bangunan kekal lebih hangat pada musim sejuk dan lebih sejuk pada musim panas, yang menjimatkan kos bil pemanasan. Selain itu, bangunan ini boleh memperoleh pensijilan hijau yang menarik seperti LEED atau BREEAM yang disukai oleh pemaju untuk dipamerkan. Menurut bacaan saya dari HUD tahun lepas, apabila berlaku kekurangan perumahan, rumah modular dapat didirikan kira-kira 30 peratus lebih cepat daripada rumah konvensional. Tidak hairanlah semakin banyak bandar kini melihat pendekatan ini untuk memenuhi keperluan perumahan mampu milik, terutamanya dengan perubahan iklim yang terus mengganggu corak cuaca kita.
Penyelesaian perumahan moden menggabungkan kaedah reka bentuk pasif tradisional dengan teknologi boleh baharu terkini untuk menghadapi perubahan iklim yang kita alami. Tingkap tiga lapis berfungsi bersama bahan penebat perubahan fasa khas untuk membentuk sejenis perisai haba yang mengekalkan keselesaan rumah walaupun suhu luar berubah secara melampau. Penyelidikan oleh kumpulan dari Institut Rumah Pasif menunjukkan bangunan yang dibina dengan cara ini boleh mengurangkan kos pemanasan dan penyejukan kira-kira tiga perempat berbanding pembinaan biasa. Kini, panel kaca bertenaga suria dan sistem pertukaran haba bawah tanah semakin menjadi tambahan biasa, yang bermaksud penghuni masih mempunyai bekalan tenaga walaupun berlaku gangguan di bahagian lain rangkaian elektrik. Jangan lupa tentang pengumpulan air hujan untuk kegunaan harian juga. Apabila digabungkan dengan semua ciri lain ini, kawasan perumahan mula kelihatan lebih seperti ekosistem bebas berbanding sekumpulan rumah sahaja.
Rumah pada hari ini semakin pintar berkat peranti yang disambungkan ke internet yang membantu mengurangkan kos tenaga, meningkatkan keselamatan rumah, dan memudahkan pengurusan ruang hidup. Menurut laporan daripada kumpulan Urban Tech Belanda yang dikeluarkan pada tahun 2025, kira-kira 8 daripada 10 bangunan pelbagai guna yang baharu kini dilengkapi dengan ciri-ciri seperti lampu yang menyesuaikan secara automatik, sistem kawalan iklim yang belajar mengikut keutamaan, dan peralatan yang dikawal melalui arahan suara. Teknologi-teknologi ini telah terbukti dapat mengurangkan pembaziran tenaga isi rumah sebanyak kira-kira 22 peratus setiap tahun. Apa yang menjadikan sistem-sistem ini benar-benar berguna ialah cara mereka berfungsi bersama merentasi pelbagai platform. Penduduk boleh memeriksa tahap penggunaan air atau kualiti udara dalaman terus dari satu skrin pusat tanpa terlalu bimbang tentang isu privasi, memandangkan kebanyakan sistem menyertakan perlindungan binaan untuk maklumat peribadi.
Reka bentuk ruang secara strategik menghubungkan kemajuan digital dengan interaksi manusia. Pembangunan kini memperuntukkan 25–30% daripada keluasan lantai kepada kawasan komuniti seperti taman atas bumbung, ruang kerja bersama, dan zon acara pelbagai guna. Penyelidikan neurosains menunjukkan ruang sebegini meningkatkan interaksi jiran sebanyak 40% berbanding susun atur pangsapuri konvensional, seterusnya mengurangkan kecenderungan keseorangan bandar yang diperhatikan di bandar-bandar berketumpatan tinggi.
Bandar-bandar di seluruh negara semakin bijak dalam tadbir urus melalui platform awam berasaskan AI yang mengumpul data tanpa nama mengenai penggunaan air dan elektrik, permintaan baiki daripada penyewa, serta cara orang ramai sebenarnya bergerak di sekitar bandar. Platform ini berfungsi dengan lebih baik apabila digabungkan dengan model perbelanjaan partisipatif yang kini aktif di sekitar 17 bandar Amerika sejak tahun lepas. Apa yang berlaku? Penduduk boleh bersama-sama memutuskan ke mana antara 5 hingga mungkin 15 peratus dana operasi bangunan patut dibelanjakan—kerap kali untuk projek kehijauan atau acara komuniti. Keputusannya bercakap sendiri juga. Kawasan yang menjadi pengguna awal telah melihat kadar pertukaran penyewa mereka menurun sehingga hampir 18 mata peratusan menurut kajian terkini, walaupun sesetengah pakar memberi amaran bahawa kesan jangka panjang masih perlu dipantau.
Guangzhou Yuze Integrated Housing Co., Ltd.
Hak Cipta © Guangzhou Yuze Integrated Housing Co., Ltd. - Dasar Privasi
EN
